Cykl powieściowy Żywot Mikołaja Srebrem pisanego (1927-1935, wydanie 2. skrócone pt. Uśmiech. Kronika z zamierzchłej przeszłości, 1936) wzbudził wiele kontrowersji obyczajowych. Cykl ten składa się z siedmiu ksiąg:

"Pewnego razu w Świnioryjach" to zbiór zazębiających się ze sobą epizodów z życia dwóch nierozłącznych przyjaciół - Waldka Paciaji i Mundka Waśki. Każdy z nich ma własne życie i własne kłopoty. Nie przeszkadza im to przeżywać przygód i borykać się wspólnie z problemami świata w świnioryjskiej skali. Tytułowe Świnioryje, to zabita dechami wieś, gdzieś na Mazurach. Czas płynie tam wolniej, a ludzie żyją inaczej, przede wszystkim spokojniej. Aczkolwiek nie do końca... Dwaj główni bohaterowie, co rusz popadają w jakieś tarapaty i doświadczają różnych perypetii. No cóż, takich trzech, jak ich dwóch, to w Świnioryjach nie ma ani jednego. Dzięki temu bawią, śmieszą, czasem zmuszają do refleksji, a nawet potrafią wzruszyć.  

Jedna wiadomość może zmienić los każdego z nas.

"Dziennik szalonego starca" (1962) jest ostatnią powieścią Tanizakiego, opartą w znacznej części na motywach autobiograficznych. Znajomość psychiki ludzkiej, gorzkie doświadczenia starości, cierpka mądrość stanowią o doskonałości tej książki. Tanizaki prezentuje tu migawkowo Japonię współczesną, widzianą oczyma człowieka wychowanego w starej tradycji.

Jego Świątobliwość Dilgo Czientse Rinpocze (1910-1991), zwierzchnik buddyjskiej szkoły njingma, był jednym z największych mistrzów buddyjskich naszych czasów, jednym z ostatnich lamów, którzy ukończyli swoją edukację w jeszcze wolnym Tybecie.

Napisana w formie dialogu satyra, której bohaterem jest bankier o anarchistycznych, jak twierdzi, poglądach. "Pracowałem, walczyłem, zarabiałem pieniądze; pracowałem jeszcze bardziej zawzięcie, walczyłem jeszcze bardziej zawzięcie, zarabiałem jeszcze więcej; zarabiałem w końcu mnóstwo pieniędzy. Nie przebierałem w środkach – wyznaję ci, mój drogi, że nie przebierałem w środkach – stosowałem wszystkie chwyty: spekulacja, oszustwa finansowe, nawet nieuczciwa konkurencja. Co mi tam! Zwalczałem fikcje społeczne, niemoralne i przeciwne naturze w najwyższym stopniu i miałem się oglądać na środki?!" - mówi bohater.  

Reporterska opowieść o Białorusi, na której autor szuka ostatnich już śladów polskości. Dawne kresy Rzeczypospolitej to dzisiaj świat za murem, o którym wiemy mniej niż o krajach odległych. W dwóch reportażach odnajdziemy historię tej ziemi, splątane dzieje kilku narodów, ludzkie dramaty, a także życie codzienne mieszkańców Białorusi i ich mentalność. Dziennikarska rzeczowość połączona z dużą kulturą literacką sprawia, że sentymentalna wędrówka skłania do refleksji nad przeszłością i zarazem przybliża to, co dzieje się tak blisko, za wschodnią granicą. Wydana w 150 rocznicę śmierci Adama Mickiewicza i 25 rocznicę powstania "Solidarności" publikacja stanowi znaczący głos w dyskusji o wolności i solidarności narodów o nią walczących.