Praca traktuje o niezwykle ciekawej grupie skandynawskich wojowników epoki Wikingów, którzy posiadali umiejętność wpadania w toku bitwy w amok szał bitewny. We wczesnośredniowiecznych źródłach skandynawskich byli oni określani jako berserkir (berserkowie) i ulfheónar. Temat ten w literaturze polskiej nie był poza paroma cząstkowymi ujęciami zupełnie poruszany. Właściwe rozpatrzenie i wyczerpanie tego zagadnienia wymagało nie tylko wiedzy i umiejętności warsztatowych czysto historycznych, ale i zastosowania wiedzy i metody z zakresu antropologii społecznej, psychologii, religioznawstwa, etnologii, literaturoznawstwa, ikonografii, archeologii, toksykologii, medycyny i wielu innych nauk pokrewnych. z recenzji prof. Krzysztofa Baczkowskiego.