Jest to zbiór esejów i reportaży ubranych w doskonały literacki warsztat. Otwinowski mówi na temat ludzi. Opowiada ich losy, można powiedzieć nawet, że losy całego pokolenia, poprzez pryzmat wybranych przez siebie przypadków. Narzucając sobie rolę dziennikarza "zależnego", pisze o wydarzeniach, których wymowa jest bardzo "politycznie podejrzana". Właściwie sugeruje, że pisząc o pewnych wypaczeniach, on, jako dziennikarz, mobilizuje środowiska kierownicze do działania w celu naprawienia zaistniałych niedociągnięć, ale sama sugestia, że da się coś naprawić, jest w jakiś smutny sposób ironiczna...